Oude stam Joden - Voorouders en oorsprong

Wie zijn de Joden?

Joeda en Israël zijn namen die geografische, politieke, etnische en theologische componenten hebben in de loop van historische veranderingen.
De term "jodendom" verwijst niet alleen naar de joodse religie, maar ook naar de etnische verbondenheid met het joodse volk en zijn hele culturele, politieke en filosofische omgeving, zowel in het oude Israël als in de diaspora. Een algemeen aanvaarde, pakkende definitie van het jodendom ontbreekt vandaag de dag nog steeds, niet in de laatste plaats omdat er binnen het jodendom zelf geen eenduidig begrip van het jodendom bestaat door de verschillende stromingen - van ultra-orthodoxie tot reformjodendom. De term kan het best worden samengevat via de Halacha, de Joodse godsdienstwet. Hier is het religieuze moment altijd verbonden met het idee van een Joodse etniciteit. Een Jood is iemand wiens moeder zelf van Joodse afkomst is.
Verschillen in religieuze overtuiging, culturele afkomst, etniciteit en zelfbeeld maken het antwoord op de vraag "Wie is een Jood?" voor velen ingewikkeld en problematisch.

Wat was de etnogenese van de Joden?

Volgens de traditie werd Israël door verkiezingen of door het Sinaïverbond gevormd als een volk dat collectief verplicht is de Torah te vervullen. De ene God, de Torah als de geopenbaarde wil van God, het ene volk van Israël en het land Israël als de eigenlijke reikwijdte van de Torah vormen een solide structuur van fundamentele religieuze overtuigingen.
De archeologie heeft de afgelopen decennia veel dingen kunnen bepalen en reconstrueren.
De Israëlieten kristalliseerden aan het eind van de 13e eeuw voor Christus als een geleidelijk aan aparte groep in Kanaän. Onmiddellijk voor deze tijd is er geen herkenbaar archeologisch bewijs gevonden van een Israëlische aanwezigheid in Egypte. Volgens de archeoloog Finkelstein waren de Joden dus niet van buitenaf gekomen, maar waren ze autochtoon.
David en zijn dynastie regeerden over een geïsoleerd, landelijk gebied aan de rand van de stad, waar noch een grote rijkdom, noch een gecentraliseerd bestuur was. Ook heeft het na een periode van ongekende rijkdom geen plotselinge achteruitgang met zwakte en tegenslag gekend. Het onderging eerder een lange, geleidelijke ontwikkeling gedurende honderden jaren. Het heeft eeuwen geduurd voordat een gecentraliseerde monarchie en een nationale religie zich ontwikkelden, met het zwaartepunt in Jeruzalem.
De vorming van het Koninkrijk Israël was een proces dat op twee niveaus plaatsvond: als onderdeel van de langetermijnontwikkelingen in het berggebied, die zich uiterlijk in de Late Bronstijd voordeden, en als direct gevolg van de specifieke situatie van de 9e en vroege 8e eeuw.
Na de val van het Noordelijke Koninkrijk Israël is Juda nu van een geïsoleerde berggemeenschap opgeklommen tot een echte staat, die nauw geïntegreerd is in de Assyrische economie. Alleen de val van het Noordelijke Koninkrijk en de hervestiging van grote aantallen Israëlieten in Juda leidden tot het ontstaan van de pan-Israëlitische ideologie in het Zuiden. Hierdoor werd het idee van de superioriteit en de enige legitimiteit van de Davidiaanse dynastie en de Tempel van Jeruzalem in de nu joodse Israëlitische gemengde bevolking gepropageerd. Met de terugtrekking van Assyrië uit de regio werd deze ideologie uitgebreid naar de hele bevolking en naar alle gebieden die ooit door de twee Hebreeuwse koninkrijken werden geregeerd.
Na de deportatie van de Israëlitische elite door de Babyloniërs in 587 v. Chr. ontstond uit het sociale contact van de Israëlieten met Samaritanen, Edomieten en inheemse Kaanieten in het multi-etnische milieu van Juda een nieuw Jodendom. Nadat de Israëlitische elite na een halve eeuw in Babylonische ballingschap naar Juda was teruggekeerd, was er een Joodse identiteit die anders was dan de etniciteit van de historische Israëlieten.
Ezra moet worden beschouwd als de eigenlijke grondlegger van het jodendom. Rond 440 voor Christus voerden Ezra en Nehemia een religieuze hervorming uit in Jeruzalem en Judea. Voortaan bestaat er een joodse identiteit die verschilt van de etniciteit van de historische Israëlieten. De synagoge was ook de plaats van de eerste zuivere verering van woord en gebed, die het jodendom onafhankelijk moest maken van de cultus van de Jeruzalemtempel, die uiteindelijk in 70 n.Chr. werd vernietigd. Vanaf deze tijd tot aan de emancipatie in de 19e eeuw bestond het jodendom als een eenheid van natie en religie, als "heilige folklore". Zowel in etnisch als in religieus opzicht was men nu een jood.
Sinds de 6e eeuw voor Christus hebben de joden zich aangepast aan het leven in de diaspora: ze hebben geprobeerd om in hun religie en tradities met elkaar samen te leven en zich tegelijkertijd flexibel aan te passen aan hun omgeving in een vreemde taal. Joden in de diaspora zijn over het algemeen meertalig en zijn niet alleen bekend met de joodse tradities, maar ook met de gewoonten en gebruiken van de meerderheid van de bevolking die hen omringt.

Hoe worden Joden gedefinieerd?

Volgens de rabbijnse wet is de Halakhah, een Jood vandaag de dag iedereen die uit een Joodse moeder is geboren of die zich naar behoren tot het Jodendom bekeert. De status van de vader is volledig irrelevant. Als iemand als Jood wordt geboren of zich tot het Jodendom bekeert, blijft die status na de Halakhah voor altijd bestaan. Als een hervormingsgezinde of conservatieve Jood niet kan bewijzen dat hij een Joodse moeder of een orthodoxe bekeerling is, dan is hij "niet Joods" voor orthodoxe Joden.
Hoewel de Israëlische regering een definitie gebruikt voor het identificeren van een jood die vergelijkbaar is met die van de Halakhah, vult zij deze aan (met als doel joodse christenen uit te sluiten): wie geen andere godsdienst belijdt dan de joodse, en de toekenning van de joodse nationaliteit (te scheiden van het Israëlische staatsburgerschap!) wordt hiervan afhankelijk gemaakt.
In het Reform-jodendom werd tot de invoering van het zionisme na 1967 onder jodendom slechts één joodse geloofsovertuiging verstaan, terwijl in seculiere zionistische kringen slechts een etniciteit of nationaliteit werd verstaan.
Omdat joden over de hele wereld leven, hebben ze verschillende etniciteiten, culturen en tradities geadopteerd. Desondanks voelen ze zich allemaal op de een of andere manier verbonden met Israël, voelen ze zich bedreigd door antisemitisme en delen degenen die strikt gelovig zijn gebleven een spirituele band met de Torah.

Wat zijn de belangrijkste groepen onder de Joden?

Er zijn drie hoofdgroepen van Joodse bevolkingsgroepen: Oosterse, Sefardische en Hoogduitse Joden.
A) De Sefards zijn afkomstig van het Pyreneese schiereiland (Spanje, Portugal). Hun moedertaal is Ladino (Joods Spaans). In 1492 begon de grote uittocht van de Sefards. Ze werden geabsorbeerd in de Balkan en in Nederland.
B) Asjkenazim werden in de Middeleeuwen over het algemeen aangeduid als de Joden van Midden-Europa (Duitsland, Frankrijk, Engeland). Tussen 1050 en 1300 domineerden de Joden in de Duitstalige landen in termen van bevolking en culturele activiteiten. Hun moedertaal is Jiddisch. Het aantal etnische Asjkenazim is vandaag de dag echter aanzienlijk groter dan het aantal sprekers van het Jiddisch.
C) Alle Joodse bevolkingsgroepen die niet Sefardisch of Asjkenazisch zijn, worden Oosterse Joden genoemd. Hun nederzettingen zijn te vinden van Marokko in het westen tot Iran in het oosten, van Georgië in het noorden tot Jemen in het zuiden. Oosterse Joden spreken een grote verscheidenheid aan talen: Joods-Marokkaans, Joods-Tajiek of Bukharian, Joods-Tatarisch, etc. Dit zijn fusietalen. Over het geheel genomen hebben de Oosterse Joden minder geleden onder het antisemitisme van hun contactvolkeren dan de Sefardische en vooral de Asjkenazische.

Welke talen spreken de Joden?

Van de 14 miljoen Joden wereldwijd spreken ongeveer 7,5 miljoen Joodse talen. Ivrit (Nieuw-Hebreeuws) is de joodse taal met de meeste sprekers (5,1 miljoen). Ongeveer 2 miljoen Joden spreken Jiddisch, de meeste van hen wonen in de VS (1,25 miljoen). Andere Joodse talen zijn Joods-Marokkaans (270.000), Joods-Iraqi of Yahuduaans (120.000), Joods-Spaans of Ladino (117.000) en tal van andere regionale taalvarianten die door Oosterse Joden worden gesproken.

Andere inheemse volkeren van iGENEA

Joden Wikinger Kelten Germanen Basken alle inheemse volkeren

Dit is hoe de DNA-oorspronganalyse werkt

Eén salivamonster is voldoende om uw DNA te verkrijgen. De Steekproefcollectie is eenvoudig en pijnloos en kan thuis worden uitgevoerd. Gebruik de meegeleverde enveloppe om de monsters op te sturen.